(EsirKod: Polintrik0)
Kuzey denizini gören ve esir düşenlerdenim. Bu savaştan nasıl sağ çıktım, bilmiyorum. Kendi isteğimle teslim oldum. Ailemi çok özlediğim için teslim oldum. Biraz da sağ kurtulmak istedim. Bize söz verdikleri ganimetleri boşverdim. Sağ kalmak daha önemli oldu benim için. Akıncıların topladığı esirlerdenim. Onların savaşırken ki görüntüsüne hayran olmuştum. Düşmanlarımdı ama iyi bir izlenim bıraktılar bende. Çok yalnız hissettim kendimi kuzeyde. İlk yıllardaki gibi artık kolay ilerleyemedik. En önde savaştım. Yaralar aldım. Yaralı iken yere düşerek teslim moduna geçtim. Teslim olmak için yere yattım ve elimi kolumu açtım. Elimden silahı bıraktım. O an başına gelene razıydım. Bizimkiler saldırı sonrası geri çekildi ve boşalan yerde uçuşan akıncılardan biri beni yedeğine çekti aldı. Bayılmışım. Kendime geldiğimde güzel kokulu bir yerdeydim. Üstü kapalıydı. Bizi oturttukları yerde hareketsiz bekliyorduk. Diğer esirlere de baktım. Aramızda konuşma imkanım oldu. Bize ne olduğundan ne yapılacağına kadar hep sorular sorduk. Acaba bize işkence ederler mi dedik. Nasıl öldürülürüz dedik. Kimimiz sertti. Kimimiz suskundu. Kimisi de umarsızdı. Sağ çıktığına sevinmişti savaştan. Bu bendim. Savaş sonunda hatayı tam gördüm. Çok büyük bir hata edildiğini gördüm. Ettiklerimden pişman oldum. Ama yine de beyaz üniformayı giymiş oldum. Bunun bedelini ödüyorum şimdi. Yaptığım zulmü kayıtlardan alan WembArmy bana orta süreli bir ceza verdi. Değişik bir üniforma giyerek esir modunda tutuldum. En azından kapalı hücrede değildim. Özel görevli WembArmy müfrezeleri ile ellerim önden kenetli uçuşlara katıldım. Savaş sonrası SaHami sahasında gizlenen savaş suçlularının bulunmasında onlara yardımcı oldum. Beni hep sınadılar. İçimde öfkeyi ve nefreti bitirdim. Ailemi çok özledim. Beni her ay ailemle bir araya getirdiler. Buna özen gösterdiler. Dışarı çıkmadığım zamanlarda tutulduğum binada özgürce dolaşıyordum diğer esirlerle. Hepimiz burukluğu yaşadık. 12 yıl sonunda esaretim bitti. Yuvama döndüm. Döndüğümde şaşkınlık içindeydim. Wemb düzeni oturmuştu. İnsanlar bildiğim insanlar değildi. Değişmişlerdi. Herkes bir uğraş içindeydi. Şehrimin kızları ve kadınları çok özgürdü. Onları mutlu gördüm. Aile fertlerim de değişmişti. Savaşı kaybetmenin kızgınlığını onlarda görmedim. Benim sağ salim gelmeme çok sevinmişlerdi. İbadetleri değişmişti. Bakışları değişmişti. Ben de onlara uydum. Teslim oldum. Yaptığım hatayı anlamam için yıllar aktı. Mehdi sonrası görev alan Mesih holovizyonlardan görünüyordu. Artık iman etmemek direnmek anlamsızdı. Secde ettiğim gün yuvama girdiğim o günün akşamı oldu. Biraz ağladım. Af diledim Allah tan. Kuzeye çıktığımda yaptığım kıyımlardan ötürü utandım. İyi bir insan olmaya söz verdim.
