Kuşatılan şehre saldırı… eline silah alanların tamamı öldürülür. Sivil halk sindirilir.
Sur dibinde bekleyenler sabırlı. Haram bölgede bekleyen kaygılı. Olacaklar kestirilemiyor. Eğer ana şehir haddini aşarsa savaş keskin yüzünü gösterir. Aynı günün gecesi oldu bile. Karanlıkta aydınlatılmış ana şehrin sur gerisi bekleşenlerle dolu. Ne yapacaklarına karar verecek olanlar onlar. Eğer süfyaniye uyarlarsa ana şehir insanları savaşacaklar ve ölümü tadacaklar bir inat uğruna. Eğer teslim olurlarsa işin kolayını alacaklar ve sadece esareti yaşayacaklar. İçlerinde suçlu olduğunu bilen liderler teslimi istemedi. Hala umudun olduğunu anlatarak kandırdı diğer kitleyi. Silahlandılar. Beklediler. Sonunda WembArmy ana şehre saldırıyı Adiyat a uygun başlattı. Dört bir yandan surlar yıkıldı özel sistemle. Sur arkasında bekleşenler yıkım sonrası dışarıya taştı. Kuşatanlar tek saf halinde beklediler ve atışa başladılar. Çok atışlı sistemleri ile tek vuruşla onlarca süfyani askerini devrildiğini gördük. Saf dışına çıkılmadı. Çünkü atışlarda dolanan mermiler yay çiziyordu. Yıkılan surların dışına taşanlar tamamen bitirildiğinde geriye kaçanları izlemek üzere özel WembArmy askerleri ilerledi. 6.Army gedikten içeri daldı. Düşük kayıp oranı ile merkeze yoğunlaştı. Süfyani ana şehrine girildiğini duyan diğer yarımada şehirleri de genel saldırı başlattı. Artık geriye dönüş yoktu. Barış yoluyla teslim olmamışlardı. Milyarı bulan yarımada nüfusunun kanı kaynadı. Kalpleri yerinden koptu. Ellerinden silahları düştü. Bütün bunlar tek bir kişinin ihtirasıydı. O da güvende hissettiği haram bölgesinde olup biteni izledi. Destek için çağrılan alaylar yedek tutuldukları sahalardan gelmeyi istemediler. Olup bitenleri izlediler ve ürktüler. Tek bir ana şehirde yüzmilyonu aşan üniformalı sivil savaştı WembArmy e karşı. Esir olarak aldıkları, cariye yaptıkları, nedensiz yere canlarını aldıkları ve tecavüze yeltendikleri tüm kuzeylileri evlerinin içine hapsettiler. Aileler şuurlarını kaybetti. Uysal bir anlayışla teslim olmadılar. Bilmedikleri bir yöntemle savaşan WembArmy e karşı kazanamayacaklarını anladılar da sadece hırslarından savaşa devam ettiler. Ölmek istemeyen öngençlerini kendi elleri ile öldürenler oldu. İhanet adı altında iç kıyım yaptılar surlar yıkılırken. Güney çöküyordu. Yer altı atışları ile ana şehrin kimi yerlerinde çökmeler oldu. Binalar yerin dibine girdi. Hava üstünlüğünü bulundukları sahada kaybettiler. Havadan vuruşlar başladı. Binadışına çıkamaz oldular. Surlar yıkılmadan önce yapılan son uyarıya kulak asmamanın cezasını çekmeye başladılar. Beyaz üniforması ile görülen kim varsa vurulacaktı. Kalbinden olacaktı. Kendi içlerinde ise üniformayı çıkarmaya yeltenenleri idam mangaları vuruyordu. Birinci savaşta yaptıkları sivil katliamı ve hırslı ganimet toplamalarının karşılığını alıyorlardı. Allah öfkelenir mi? Kırmızı üniforma giyenler neden ana şehirde eli silah tutanları vurmaya gitti. Yenildiklerini gördükleri halde mücadeleye devam edenler neye hizmet ettiler.
Ana şehir sonunda tamamen çöktü. Ana şehrin kurulu olduğu alan bir işaret olarak Siyah Bölge ilan edilecekti. Orada sivil yerleşim olmayacaktı. Bu cezalı şehrin üzeri toprakla örtülecek ve gömülecekti. Üzerinde ise bir işaret olacaktı. Yaşattıkları karmaşanın unutulmaması için yörüngeden görülen bir özel işaret yerleştirildi. 6.Army ağırlığının üçde birini kaybetti ilk çıkartmada. İkinci üçde birini ise bu ana şehir savaşında kaybetti. Süfyaniler ise bitti! Kuzeyde savaşan alayların üzerine salınan Kuzey ve Doğu WembArmy alayları hicaz civarında 6.Army ile buluştular.
