9.Army: Vorkuta
Suobiryak/Fin/Slav/Lap: SAVUNMA HATTI (Kayıp oranı: %40)
Oluşumunda doğuda Yakutlardan batıda Finlere kadar farklı alt uluslar vardı. Kuzeye taşınan savaşta kilit rol oynayan orduydu. 9.Army kaybetmesi halinde tüm direnişin çökeceğini biliyordu. Bu nedenle her yerden destek aldı. Mevzilerine sıkıca tutundu. Doğuda işini hafifleten 8.Army’e minnettar kaldı. Batı ucunda ise çok çetin savaşlar veren 2Merkom askerlerinin desteğini aldı. Kayıp oranının diğer ordulara göre az görünmesi böyle oldu. Kuzeye çıkarken iyice yıpranmış olan süfyani alayları kuzeyin son gibi gösterilen savunma hattına çarptıklarında düşüyorlardı. Savaşın 2.yılının başında oluşan bu hat, açılan gediklerin sürekli arkadan kapatılması ile korunuyordu. Kuzey denizini gösterdikleri bazı süfyani alayların sonrasında imhası geliyordu. Böylece kuzey denizini görmüş ve yaralı olarak güneye dönmüş çok çok az sayıdaki süfyani askerinin anlattıkları geride bekleyen üstsubayları başka çareler almaya yöneltiyordu. Kitle olarak saldırma gücünü kuzeye ulaştığında kaybeden süfyaniler, geniş topraklara yayılmanın bedelini ödüyordu. Ural dağlarının zirve ve iç bölgelerinde süren 9.Army’e bağlı ufak görünümlü güçler, hançer gibi süfyani hattını ortadan ikiye bölüyordu. Bu sayede doğu ucunu 8.Army yıpratabiliyor, batı ucu ise daha yoğun yaşanan savaşlarda 2Merkom iyi eğitimli alayları süfyanilere kayıp verdiyordu. Süfyaniler artık hangi uçta esir olmanın daha iyi olacağını konuşur olmuşlardı. Batı ucu esir olmak için iyi bir alandı. Artık savaşın anlamsız olduğunu düşünen süfyani askerler fırsatını bulunca bireysel olarak esir oluyor ve savaş dışı görünen 3Merkom bünyesine götürülüyordu. Onlar için savaş ve ölüm tehlikesi bitiyordu. Bunu bilen güneydeki ana üs içindeki üstsubaylar esir olanların ele geçirilmesi halinde idam edileceği haberini yaydı. Süfyani ordusuna girmiş biri sonucu ne olursa olsun ölmek zorundaydı. Bu karar ters tepecek ve savaşın başında heyecanla kuzeye yönelen süfyani alayları arasında endişe yaratacaktı. Aldıkları ganimetleri güneyde kalmış akrabalarına gönderen süfyani askerleri eskisi kadar mutlu görünmüyorlardı. Hata yapıyor olma ihtimali üzerinde duran bazı genç süfyaniler açık yüreklilikle bunu sorguladıklarında işleri bitirilyordu. Değişimlerini gizlemeyi başaranlar ise savaşın son yılında bağlı oldukları alaylardan kaçmakta ve kuzeye sığınmaktaydı. 9.Army savaş sırasında esir almaya yöneldi. Amaçları kuzeye saldıran süfyani alaylarından geriye güneye dönüşleri azaltmaktı. Saldıranları geride bekleyen üstsubaylar artık esir olma niyeti ile yola çıkışları gözlüyordu. Kuşattıkları Mehdist askerler tarafından esir alınan süfyani alaylarını duyduklarında anlayamadıkları bir yöntemin uygulandığını hissediyorlardı. Hbryd barındıran MerKom alaylarının farklı savaş yöntemleri karşısında kuzey hattına dizilmiş süfyani alayları esir olmaya yöneliyordu. Savaşın başında toplu silah bırakan WembArmy askerleri gibi Süfyani ordusuna bağlı alaylar yaşadıkları farklı taktik gösterileri karşısında teslim olmaktan başka çare bulamıyorlardı. İçlerinde teslim olmayı istemeyenlerin nasıl imha edildiğini gördüklerinden düşünmeden silah bırakıyorlardı. Savaşın son yılında yığınla süfyani askeri esir alınmaya başlanmıştı. 9.Army tuttuğu ve kuzey denizine paralel uzanan orta incelikteki hat, hiç aşılamayacaktı. Bunun güvencesi hemen arkadaki iri adada konuşlu 2Merkom kuvvetleri idi. Üstelik onun da ardında savaş dışı bölgede bulunan 3Merkom donanım desteğini sürdürüyordu. Tüm yaralı WembArmy askerleri hızla 3Merkom’a taşınıyordu. 8.Army yaralılarını akınlarında toplama zorluğu yaşarken 9.Army hat boyunca verilen kayıpları ve yaralı askerleri hızla 3Merkom alanına taşıyabilmişti. Army askerleri yanlarından hızla geçen Merkom üniformalı askerleri gördüklerinde güvenlerinin tazelendiğini hissederlerdi. Bu yüzden 2Merkom sürekli olarak 9.Army içinde dolanırdı. Gerektiğinde omuz omuza savaşırlardı. 9.Army savaşın ilk yılında daha güneyde konuşluydu. Ancak TuranArmy’e bağlı 1.Army’nin beklenmedik teslim oluşu karşısında savunma sistemleri çöktü. Hızla kuzeye yöneldiler ve sivil şehir halklarını yanlarına alarak iyi bir savunma hattı kurdular. Ural dağlarının eteklerine kadar uzanan savunma adaları ile süfyanileri ortadan ikiye bölmeyi hedeflediler. Ural dağlarının yarısına kadar savunma adaları çöktü. Ancak orta bölüme gelindiğinde artık Süfyani alayları düzlüklerden Ural dağlarının içlerine girmeye korkar oldu. Ele geçirdikleri her savunma adasında karşılığında alaylar feda ediliyordu. Artık sağ kalma isteği ile süfyani alay askerleri sadece zaferden emin oldukları zaman saldırır olmuştu. Sayı olarak üstünlüklerini gördükleri zaman bile saldırıp saldırmama konusunda ikilemde kalıyorlardı. 9.Army onları ufak tuzaklara çekerdi. Sabit konumlarının avantajını kullanırlardı. Süfyani alayları ise özellikle batı ucunda sürekli hareket halinde olmalarını gerektiren bir yapı nedeniyle ağır kayıplar veriyordu. Artık 9.Army değil 2Merkom askerleri ile mücadele ediyorlardı. İlk defa garip savaş yöntemleri görüyorlardı. Kendilerini kuşatmalarına izin veren az sayıdaki WembArmy birimlerine yeniliyorlardı. 9.Army’i oluşturan Finler, normalde tarafsız görünen Federasyonlarından ayrılarak gönüllü olmuşlardı. Slavlar ise ana yurtlarını düşmana bırakarak kuzeye çekilmişlerdi. Ancak Anadolu insanı gibi yapmamışlardı. Tüm insanlarını kuzey yolu ile savaş dışı bölgeye taşımışlardı. Laplar ise kuzeyin savaş koşullarını iyi bildikleri için her alaya yayılmıştı. Kuzeyin soğuk iklimine alışık olmayan süfyanileri özellikle kış aylarında baskınları ile şaşırtmışlardı. Üniformanın verdiği rahatlıkla rahat hareket etmişlerdi. Süfyaniler ise üniforma desteği olsada kar ortamında bulunmayı sevmemişlerdi. Yakut unsurlar ise 9.Army içinde özellikle doğu ucundaki hatlarda bulunmuşlardı. 9.Army özerk bir orduydu. TuranArmy gibi değildi. Sadece o yörenin insanlarından oluşturulmuştu. Böylece coğrafyanın çetin koşulları ve farklı algılarına uyumlu kalmışlardı. Süfyanileri kuzeyde yenilgiye yönelten yabancısı oldukları koşullardı. Bu nedenle güvenli buldukları kuzey şehir yerleşkelerine yığıldılar. Yeraltından gelebilecek ani bir baskınla da huzursuz edildiler. Kuzey yerleşkelerinde hiç yer altı baskını yapılmadı. Ama her an yapılacakmış hissi verildi. 8.army ısrarla yüzeyin üzerinden akınlar yaptı. Amacları şehir yerleşkelerinden saldırı için çıkmak zorunda kalan ve geri dönen süfyani alaylarını vurmaktı. 9.Army ise bu taktiğe yönelmedi. Hatta tutunmak istedi. 2Merkom kuvvetlerinin mini taarruzları ile desteklendiler. Yakut unsurlar doğu ucunda iyi bir savunma hattı kurarken, batı ucu daha çok gedik açma girişimine konu oldu. Çünkü 2Merkom üssü batı ucun hemen üzerinde bulunuyordu. Denizi görebilmiş kimi süfyani askerin yüzünde anlamsız bir gülümseme belirdi. Hedeflerine ulaşmışlardı ama ne pahasına? Ve bu ulaşmışlık acaba kaç gün korunabilecekti? SlavArmy’e bağlı 9.Army özerk konumu ile zamanıda aldı savunma hattı kararı ile olası kayıplarını azaltmıştı. Doğu avrupada bulundurduğu bütün ağırlıkları bu hatta taşımıştı. Çünkü süfyanileri karadenizin kuzeyinde veya doğu Avrupa düzlüklerinde tutamayacaklarını bilmişlerdi. Kademeli çekilmişler ve tuzakladıkları şehir yerleşkelerinde yaklaşmakta olan süfyanilere daha savaşa girişmeden kayıp verdirmişlerdi. Boşalmış şehirleri gören süfyani askerleri ise ganimet aşkı ile ilerleyişlerini yavaşlatmışlardı. Ganimet taşıyan gemileri sürekli güneye göndermişlerdi. Savaşın amacı hızla kuzeye yönelmekken, ganimet unsuru bunu yavaşlatmış 9.Army’e zaman kazandırmıştı. Slav unsurlar, içlerine aldıkları Fin (suobiryak) Lap ve doğu ucunda biraz da Yakut ile iyi bir mücadele vermişlerdi. Kuzey denizi içinde tutulan 2Merkom’a bağlı tuzaklar ve baskın alayları ise hiç kullanılmadan savaş bitirilebilmişti.
10.Army: Tura
Tatar/Germen/Slav: SAVUNMA HATTI (Kayıp oranı: %70)
Kuzey savunma hattının doğu ucunda bulunan ordu. Geri çekilme sonrasında 9.Army ile birleşerek ortak hareket içinde bulunma kararı aldılar. 8.Army’nin doğudan batıya yönelen akınlarında kuzey uç koruması sağladıkları gibi içine karıştıkları 9.Army’e destek oldular. Aynı şekilde 1.Army içinden zamanında kuzeye yönelerek kurtulan alaylar da 9.Army ve 2Merkom içinde tutulmuşlardı. 3.Army üniforması giyen çok az sayıdaki asker ise 5.Army üzerinden can vermek için yer altı direnişine akacaklardı. İşte 10.Army böyle bir asker trafiği ve karmaşası içinde tutuldu. 3.Army çöktükten sonra süfyanilerin hala taze duran alayları ile yüzyüze gelmişlerdi. Yarım yıl kadar mevzilerinde tutunmalarına rağmen açılan gediklerden kuşatılma endişesi yaşadıklarından otonom kararları ile 9.Army ile birleşmek üzere kuzey savunma hattına yayıldılar. 9.Army’e göre savunma hatları Kuzey denizine daha uzak tutulmuştu. Daha güneyde tutulan savunma hatlarında olmaları onlara savaşın daha 1.yılında ağır kayıplar verdirdi. Bünyesinde tutulan Tatar unsurlar, Ural dağlarındaki hançer sistemi içinde tutuldular. 9.Army içine yayılarak bölük bazında savunma adaları kolladılar. Germen unsurlar, yükseltilerin aksine yeraltına kökleştirdikleri savunmaya gittiler. Düzlüklerde hızlı hareket etmeye yönelmiş süfyani araçlarını avladılar. 10.Army ilk yılda verdiği kayıplar sonrasında mevzilerini kaybetmişlerdi. Geriye kalanlar çekildiler. Tutunabildikleri kadar güneyde kalmayı hedeflediler. 5.Army’nin orta asyadaki yer altı direnişi ile işleri hafifledi. 8.Army’nin akınları ile doğudan desteklendiler. 9.Army’nin az kayıp veren alayları da aralarına dağılınca güçlendiler. SlavArmy içinde 9.Army’e göre daha fazla kayıp veren ordu, savaşın son aylarında yerinden çıkamayacak durumdaydı. Zafer kazanıldığında hala mücadele içindeydiler. Cesaretleri kırılmış ve korkuyu yaşamışlardı. 3.Army’nin tamamen silinmesinden çok etkilenmişlerdi. Bu kırgınlıklarını kırmak için 9.Army’nin savaşa istekli askerleri aralarına yayılmıştı. 8.Army de onlara akınları ile destek olmuşlardı. Yoksa 10.Army’nin koruduğu hattan süfyani alayları kuzey denizine kadar araçları ile inecek ve 2Merkom saldırı altına alınacaktı. 10.Army üstsubayları otonom kararlarında hatalı olduklarını savaş sonunda anlayacaklardı. Daha güneyde tutunmak yerine verilen telkine uymaları ve 9.Army gibi planlı olarak geriye çekilmeleri gerekiyordu. Taktik harekete aykırı otonom karar almaları gereksiz/başarısız erken savunma hatları oluşturmalarına neden oldu. Ganimet unsurunu kullanan 9.Army neredeyse hiç kayıp vermeden ana savunma hattının gerisine ulaşırken, hazırlıklarını tam yapmamış 10.Army hızlı aldıkları kararlar ile erken savunma hatlarında tutunmayı istemişlerdi. İyi niyetle ve toprak kaybetmemek için yaptıkları bu otonom karar sonrası bedeli yine kendileri ödemişti. Korkuları artmış ve yok olmaktan ancak yan orduların destekleri ile kurtulmuşlardı. 1.Army üniforması giyerek savaşmaya devam eden askerleri gözleri ile görmüşler, 3.Army’nin yer altı direnişine koşan kuzeydeki artıkların yüzlerindeki ifadeyi algılamışlardı. Savaşın bu dehşet yanını görmeleri onları sarsmıştı. Bir ara 10.Army teslim olmayı bile düşünmüştü. Kaçarak kurtulmak isteyen kimi askerleri olmuştu. 2Merkez alayları ise 9.Army’nin arkasını kollamışlardı. 10.Army yanlardan desteklenmek zorunda kalmıştı. Çünkü arkalarında bir boşluk olduğunu bilmeleri gerekiyordu. Bunun için tutunmalıydılar.
